လောကထဲက ဘဝတစ်ခု

လောကထဲက ဘဝတစ်ခု

ဒီလောကကြီးထဲမှာ .. ဘဝပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ရှိပြီး အသီးသီး သူ့အကြောင်းနဲ့ သူ ကျင်လည်နေကြရင်း သူတို့လုပ်ရပ်အတိုင်း သူတို့ အကျိုးခံစားကာ သံသရာ စက်ဝန်းပေါ်မှာ .. လည်ပတ်နေကြရပါတယ် … ။ သံသရာစက်ဝန်းပေါ်မှာ အဆင့်မြင့်မြင့်နေကြရတာရှိသလို .. အဆင့်နိမ့်နိမ့် နေကြရတာတွေလည်း ရှိကြပါတယ် .. ။ မြင်နိုင်မယ်ဆိုရင် .. ကိုယ့်ပတ်ဝနး်ကျင် ဘေးဝဲယာကို တချက် ငဲ့ကြည့်နိုင်ပါတယ် .. ။ ဖိနပ်အကောင်းစားတွေ လဲလှယ်စီးနိုင်သူတွေနဲ့ ဖိနပ်တစ်ရံရဖို့ ရုန်းကန်ရေသူတွေ ရှိသလို .. ဖိနပ်စီးဖို့အတွက် စိ်တ်ကူးထဲမှာတောင် မထည့်ထားသူတွေ ရှိကြပါတယ် .. ။ သို့သော်လည်း ကွာခြားမှု အကြောင်းကတော့ .. သရက်သီးစားရတာဟာ သရက်ပင်စိုက်ခဲ့လို့ပါပဲ .. ။ ကျနော်တို့တတွေအတွက် ခုလက်ရှိ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ဘဝမှာ သရက်ပင်တွေ ထပ်စိုက်ဖို့လိုပါတယ် .. ။( မိမိမှ ကောင်းသော လုပ်ရပ်တွေကိုသာ စိုက်ထုတ်ဖို့အတွက်ပါ ) ။

လူတိုင်းမှာ .. သူတို့ဘဝကို သူတို့ ရည်ရွယ်ချက် ၊ ရည်မှန်းချက် တွေနဲ့ မောင်းတင်ရင်း ဘဝရဲ့ ပန်းတိုင် ( သတ်မှတ်ရာ တစ်ခုခု) ကို လျှောက်လမ်းနေကြတာပါ ..။ အဲ့ဒီလို လျှောက်လှမ်းကြရင်း အကြောင်းညီညွတ်လို့ ရောက်တဲ့သူရှိသလို အကြောင်းလိုလို့ လွဲတာတွေလည်း ရှိကြပါတယ် . ။ သို့သော် အားလုံးကတော့ ရလဒ်တစ်ခုအတွက်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့  လှုပ်ရှားနေကြသူတွေချည်းပါပဲ ။  ကျနော်တို့ သတ္တဝါတွေဟာ မွေးသည်မှ သေသည်အထိ ရှိတဲ့ ဘဝအပိုင်းအခြားအတွင်း .. လိုချင်မှု မက်လုံးတွေကိုသာ ရှေ့တန်းတင်ပြီး ရုန်းကန်နေကြတာများပါတယ် ။ လိုချင်မှုတွေမှာ ဘဝတစ်ခုလုံးအတွက် အရေးပါတာရှိသလို အရေးမပါတာများလည်း ရှိပါတယ် .. ။ သို့သော် ဘဝနေဝင်ချိန် ရောက်ခါမှ .. အရေးမပါတာတွေ တော်တော်များခဲ့ပါလားဆိုတဲ့ အသိက နဲ့ အဆုံးသတ်ရတဲ့သူတွေ များနေကြောင်းကိုတော့ သတိပြုမိပါတယ် .. ။

ခုခေတ် ကျနော်တွေ့ဖူးတဲ့ သူတွေအများစုဟာ .. ခံစားမှုကို ရှေ့ကထားပြီး သွားနေကြတဲ့သူတွေများပါတယ် . ကိုယ့်ဘဝကို ပညာနဲ့ပိုင်းခြားပြီး သွားသူနည်းပါတယ် .. ( ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကို ခုထိ အရောရောအထွေးထွေးပါပဲ ) ။ ဒါကိုလည်း အပြစ်မဆိုသာပါဘူး .. ဘာလို့လဲဆိုရင် ကျနော်တို့ဟာ လူဟူသော ဘဝတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြလို့ပါ ။ လူသားတွေဆိုတော့ လူ့နှလုံးသားနဲ့ ပတ်သက်လာရင်၊ တွေ့ကြုံလာရင် ခံစားတတ်တဲ့ စိတ်နဲ့ ခံစားမိမှာပါပဲ ..။  ပြီး ခံစားချက်အတိုင်း ပြုမူတုံ့ပြန်တတ်ကြပါတယ် ။ အဲ့ဒီလိုနဲ့ ခင်တွယ်စရာရှိတာတွေကို ခင်တွယ်ရင်း နှောင်မိခံကြရတာတွေကြောင့် ..ဘဝဟာ သစ်ပင်တစ်ပင်လိုပဲ  နွယ်ခိုခံရလို့ ကြီးထွားနိုင်သင့်သလောက် မကြီးထွားပဲ သက်တမ်းကုန် အလဟဿ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး မပီမပြင်နဲ့ အဆုံးသတ်ရတာတွေ များပါတယ် ။ တကယ်တော့ ခံစားမှုဟာ တဘဝလုံးစာအတွက် မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ဆိုချင်တာပါ ။

ယျေဘုယျ ဘဝတစ်ခုမှာ မွေးဖွားလာပြီး ပညာသင် အရွယ်ရောက်လို့ အိမ်ထောင်ပြု စီးပွားတည် ကောင်းမွန်တဲ့ မိသားစု တစ်ခု တည်ထောင် ၊ နောက် သက်ကြီးပိုင်းရောက် တရားရှာ .. ပြီး မရဏလမ်းကိုဝင် .. ဆိုပြီး တွက်ဆကြည့်ပါတယ် ။ ဒါက ကျနော် မြင်ကြည့်တာပါ .. လူတိုင်းမှာ သူတို့အမြင်တွေနဲ့ သူတို့မို့ ရှိကြပါလိမ့်မယ် ။ သို့သော် . ကိုယ့်ဘဝလမ်းကို ချိန်ထိုးပြီး လုပ်သင့်တာ မလုပ်သင့်တာတွေကို ကြိုတင်သိထားစေချင်တဲ့ စေတနာကြောင့် ပြောပြနေရခြင်းပါ ။ အဲ့ဒီလို ဘဝကို အစဉ်အတိုင်း သွားနေပါပြီတဲ့ .. ကျနော်တင်ပြသလို အစီအစဉ်လေးနဲ့ ဖြောင့်တန်းနေတယ်ဆိုရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့ဗျာ .. ။ အဲ့လို အစီအစဉ်အတိုင်းမလာပဲ .. မရဏလမ်းက ကြားကနေဖောက်လာမယ်ဆိုရင် .. ကျနော်တို့ ယခုလို ရခဲတဲ့ လူ့ဘဝကို ကျေနပ်နိုင်ပါ့မလား ဆိုတဲ့ အတွေးပါ ။

လူတိုင်းနီးပါး အမြင်မှာပေါ့ ဒါကတော့ ဘယ်ကျေနပ်နိုင်မလဲကွ .. မဖြစ်သင့်တာ ဘာညာ ၊ ဖြစ်မလာနိုင်ပါဘူး စသဖြင့် ဆင်ခြေများ တိုးဝင်လာကြမယ်ထင်ပါတယ် ။ ဟုတ်ပါတယ် သာမန်အမြင်ကတော့ အဲ့ဒီလိုပါပဲ လက်မခံနိုင်စရာပေါ့ ဘာလို့လက်မခံနိုင်တာလဲဆိုရင် ကောင်းတာချည်းပဲ ခံစားချင်နေတဲ့ လူ့စိတ်ကြောင့်ပါ ။ လူတစ်ယောက်မှာ ရောဂါရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ .. အတိတ်ကံအကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် သေသွားနိုင်ပါတယ် ။ အဲ့ဒီလို အဖြစ်ဟာ ကိုယ်သွားနေတဲ့ ပန်းတိုင်မရောက်ခင် ဖြစ်လာမယ်ဆိုရင်ရော ကျနော်တို့ ရခဲ တယ်ဆိုတဲ့ ဘဝကို အဖြစ်ခံနိုင်ပါ့မလား .. ။ ဘယ်သူမှ အဖြစ်မခံနိုင်ကြဘူးထင်ပါတယ် ( ကျနော်လည်း မဖြစ်ချင်တာပါ ) ။ ဒါဆို ဘယ်လိုတွေနဲ့ ကျနော်တို့ ကာကွယ်ထားမလား … ။ ဘာပဲလာလာ အဆင်သင့် ဖြတ်သန်းမယ်ဆိုတဲ့ စိတ် ဖြစ်ထားဖို့လိုပါတယ် ။

တောထွက် တရား ကျင့်ဖို့ မဆိုလိုပါ ။ ခုအလုပ်ကထွက် တရားစခန်းဝင်ဖို့မဆိုလိုပါ ။ စားဝတ်နေရေးရယ် မိသားစုရယ် ဖြေရှင်းစရာ အပူအပင်တွေရယ်နဲ့ ရယူချင်တာတွေရှိသေးတာကြောင့် လူတိုင်း လမ်းပြောင်းနိုင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါ ။ ဘယ်လိုဖြေရှင်းလို့ရမလဲ ဆိုတာမှာ … ကျနော်တို့ နေ့စဉ် အလုပ်တွေလုပ်နေစဉ်အတွင်း မှာဖြစ်ဖြစ် အားလပ်ချိန်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်စိတ်ကို သတိနဲ့ နေကြည့်ဖို့ပါပဲ ။ ဘယ်လိုသတိနဲ့လဲဆိုရင်

ကိုယ်တွေးနေတာကို ……..…..တွေးမှန်းသိတဲ့ အသိ

ကိုယ်လုပ်ကိုင်နေတာကို ………လုပ်ကိုင်နေမှန်းသိတဲ့ အသိ

ကိုယ်စားနေတာကို …………….စားနေမှန်းသိတဲ့အသိ

ကိုယ်ပြောနေတာကို …………..ပြောနေမှန်းသိတဲ့အသိ

ကိုယ်မြင်နေတာကို……………… မြင်နေမှန်းသိတဲ့အသိ

ကိုယ်ဖတ်နေတာကို ……………..ဖတ်နေမှန်းသိတဲ့ အသိ

ကိုယ် သွားနေတာကို …………..သွားနေမှန်း သိပေးတဲ့ အသိ ..

အဲ့ဒါလေးတွေကို .. သိရှိပေးရုံပါပဲ ။ အလုပ်အကိုင်လည်းမပျက်သလို . ထူးပြီးလည်း မပင်ပန်းပါဘူး ။ ဒါပေမဲ့ အဲ့လို မြင်လိုက်တဲ့ အသိအမြင်က ဘဝတစ်ခုလုံးကို ဘယ်လောက်ထိ တာသွားသလဲဆိုတာ တိုင်းတာဖို့အတွက် … စိတ်ထဲ ထည့်ပြီး တကယ်လုပ်ကြည့်မှ ပိုသိလာပါလိမ့်မယ် ။

လုပ်ရပ်တိုင်းမှာ သတိရှိလာတဲ့ လူတစ်ယောက်ဟာ …. စိတ်ရှင်းရှင်းနဲ့ နေရခြင်း ၊ အတွေးစင်ကြယ်ခြင်း ၊ အကောင်းအဆိုး အမြန်ခွဲခြားတတ်ခြင်း ၊ လုပ်သင့်တာကို လုပ်မိခြင်း ၊ အကုသိုလ်ကို အကုသိုလ်မှန်းသိပြီး ရှောင်ရှားနိုင်ခြင်း ၊ကုသိုလ်ကို ကုသိုလ်မှန်းသိပြီး တန်ဖိုးထားပြုမူတတ်ခြင်း ၊  ငြိမ်းချမ်းမှု ကိုဖြစ်စေခြင်း ၊ ဘဝတစ်ခုရဲ့ လိုအပ်ချက်ကို သိရှိလိုက်သည်ဟု ခံယူမိခြင်း ၊ တပါးသူအတွက် ကောင်းကျိုးကိုပဲ ဖြစ်စေလိုခြင်း ၊ မုဒိတာ မေတ္တာ ဥပေက္ခါတွေ ထားတတ်လာခြင်း  စတဲ့ ကောင်းကျိုးများ ရရှိစေပြီး  သေခြင်းတရားနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတော့မယ်ဆိုရင်လည်း ပူပင်သောကမရှိပဲ ရင်ဆိုင်နိုင်ခြင်း .. ၊ သေဖို့အတွက် မကြောက်တော့ခြင်း စတဲ့ အရာများ ပိုင်ဆိုင်လာပါလိမ့်မယ် .. ။

အဲ့ဒီလို လုပ်ရပ်တိုင်း သတိနဲ့ နေတဲ့ အလုပ်က လွယ်ပေမဲ့ .. မလုပ်ဖြစ်တတ်ဘူးဆိုတာလည်း သတိထားရပါမယ် ။ ဘာလို့လဲဆို လွယ်နေရင် လူတိုင်း လုပ်ဖြစ်မှာပေါ့ .. ခုက လူတိုင်းမလုပ်ဖြစ်ကြပါဘူး ။ ဘာလို့မလုပ်ဖြစ်လဲဆိုရင် လူ့စိတ်က ရောက်တတ်ရာရာ သွားနေလို့ပါပဲ .. ။ ဒီတော့ သတိနဲ့ နေကြည့်ပါ .. နေပါ .. လွတ်သွားရင် ပြန်နေလိုက်ပါ .. နောက် အကျင့်ရလာတဲ့အခါ လုပ်ရတာ လွယ်သွားပြီး လုပ်နိုင်လာပါလိမ့်မယ် .. ။ သတိမြဲသွားတဲ့သူဟာ နေနေစဉ်အတွင်း  ကိုယ့်ဘဝကို ကျေနပ်လာတဲ့ အဖြစ်ကို ရရှိလာပါလိမ့်မယ် .. ။ လူတိုင်းလိုချင်ကြပါတယ် ဒါကြောင့် လိုချင်ရင် လုပ်ကြည့်ပါ ။

ဒီလောကကြီးထဲက  ဒီဘဝမှာ… ဘာတွေဘယ်လိုပဲဖြစ်ပါစေ .. အရာအားလုံးဟာ ပြီးတော့လည်း ပြီးသွားမှာပါပဲ .. ။ ယခုအချိန်မှာတော့ မပြီးသေးလို့သာ မပြီးသေးတာမှတ်လိုက်ပါ ..။ နာရီတစ်လုံးပေါ်က ပြေးလွှားနေတဲ့ စက္ကန့်တွေ ကို သေချာကြည့်တတ်စေချင်ပါတယ် .. ။ မနက်ဖန်တွေက အများကြီးပါ .. သို့သော် ဘဝကတော့ တစ်ခုတည်းရယ်မို့  တန်ဖိုးထား လေးစားပြီးနေပါ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မြင် ၊ ပြန်ကြည့် ၊ ပြန်စစ်ဆေး တတ်ဖိို့လိုပါတယ် .. ဒါမှ သင်ဟာ လောကထဲက တန်ဖိုးရှိတဲ့ ဘဝတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူ ဖြစ်မှာ ..။
ဘာနေ

21.မတ်လ.2012